Weer in Maleisië.
We zijn zonder enig probleem gewoon door de autogates voor immigratie Maleisië binnen gekomen.
Het blijft allemaal heel vreemd en ik heb sterk het gevoel dat we echt “geslachtofferd” zijn ten behoeve van een politiek statement.
Maar we kiezen voortaan Kuala Lumpur als entry naar Maleisië, geen kleine douane post meer voor ons. En zeker geen Penang douane meer, daar zijn we wel klaar mee.
Dus voor iedereen, kom via Kuala Lumpur binnen en maak gebruik van de autogates bij re-entries.
Om gebruik te kunnen maken van die autogates in Kuala Lumpur moet je wel het een en ander weten.
- Nationaliteit: U bent staatsburger van een van de 63 landen die in aanmerking komen (inclusief Nederland).
- Paspoort: U dient in het bezit te zijn van een e-paspoort of machineleesbaar paspoort dat ten minste nog zes maanden geldig is.
- MDAC invullen: U moet de Malaysia Digital Arrival Card (MDAC) online invullen en indienen binnen drie dagen vóór uw geplande aankomst in Maleisië.
URL: https://imigresen-online.imi.gov.my/mdac/main - Eerste bezoek (registratie):
- Bij uw eerste gebruik van de autogates na de invoering van dit systeem, moet u zich eenmalig registreren bij een handmatige immigratiebalie. Een immigratieambtenaar controleert uw MDAC-inschrijving en stempelt uw paspoort. Hierbij worden ook biometrische gegevens (vingerafdrukken/gezichtsherkenning) vastgelegd.
- Bij daaropvolgende bezoeken kunt u de autogates direct gebruiken, aangezien uw gegevens al geregistreerd zijn.
Condo Miami Green
We waren benieuwd hoe we de door ons gehuurde condo zouden aantreffen. We zijn weggegaan met het idee na 3 weken weer terug te zijn. Dat is dus uiteindelijk 5 maanden geworden. Het was/is hier natuurlijk regenseizoen en de temperaturen blijven gewoon lekker hoor. Dus schimmels en paddenstoelen vinden het een heerlijke plek om te groeien.
We maakten de deur open en tot onze verbazing was het allemaal redelijk in orde. Natuurlijk hier en daar wat schimmelplekjes maar geen kwekerij aangetroffen. Ook het ongedierte die we verwachten troffen we niet aan. Alleen ons huis spring spinnetje (of een lookalike) was er nog.
Wel bleken de toiletpotten leeg te zijn gelopen. Dus een open riool, en daar troffen we dan wel wat aan. In een van de badkamers zat het toilet vol met kleine rioolvliegjes. En er liepen wat hele kleine kakkerlakken rond, ook jonge dus. Kakkerlakken kom je nu eenmaal vaak tegen in Azië, daar leer je mee leven.
Niets zo erg dat het na één dagje poetsen niet opgeruimd was. De was ging ook snel in de wasmachine en toen werden we ineens moe. Heel erg moe…zal dat dan het uiten van de stress zijn geweest?
De motorscooter
De volgende dag ben ik de motorscooter gaan bekijken. Die stond dan wel op het parkeerdek maar die is verder open. En de zee is er recht tegenover op 300 meter, dus storm, regen en zeelucht kunnen er makkelijk bij.
Ook de scooter heeft natuurlijk 5 maanden stil gestaan. We hadden het wel op de bok gezet zodat de banden niet te veel belast werden. De scooter zag er redelijk uit. Wel vies natuurlijk, de zadel vol schimmel en uiteraard roest op het chroom van de stuur. Maar ook hier, al met al viel het enorm mee. Alleen starten dat deed de motor niet meer, lege accu. En de banden hadden natuurlijk heel weinig lucht. Hieronder bij een autozaakje gevraagd of ze ons de volgende dag konden helpen mbv een portable jump starter. Geen probleem, alleen dan is het vrijdag en gaan we ’s middags dicht, ivm het vrijdagmiddag gebed.
De volgende ochtend waren we natuurlijk niet vroeg wakker en tegen de tijd dat we ook zover waren om te gaan was de zaak al gesloten.
Toch nog eens proberen, en zowaar, na enkele pogingen sloeg de motor ineens aan. Dus dan maar de banden op spanning brengen bij de pomp station in Batu Ferringghi. En een stuk rijden om de batterij weer geladen te krijgen.
Voor de techneuten onder ons. Nee, een Honda PCX 150 heeft standaard geen kickstarter.
Uitrusten.
Dus nu is het verder uitrusten en nieuwe plannen maken. Wat gaan we doen? We kunnen nu tot half/eind februari hier verblijven. Maar dan zijn de 90 dagen weer op en moeten we weer het land uit. En met zoveel keuze om ons heen hebben we wel even tijd nodig om te kiezen. Dus die tijd moeten we maar even nemen.
Het nomadisch leven kent zijn mooie kanten maar steeds weer dat kiezen. Waarheen nu weer?…
Ach, we gaan ervoor …